JAK ZAROBIĆ GRUBĄ KASĘ NA PISANIU

Żył w mieście Bagdadzie poeta – tak sławny, że pobożni muzułmanie mieli go za świętego, ale wielce ubogi. Nieraz nawet garści ryżu nie miał za co kupić. W głębi serca czuł, że jeśli mu nędza w dalszym ciągu będzie tak dokuczać, to w końcu zejdzie całkiem na psy.

Gdy bieda ponownie przyczłapała do jego drzwi, powiedział:

– Basta! W łeb sobie palnę, bo dłużej tak nie wytrzymam.

Z zamiaru swego zwierzył się swemu przyjacielowi Farsanowi, nazwanemu tak od fars, które lubił urządzać. Farsan poklepał go po ramieniu i rzekł:

– Daj pokój, Goliacie! Świat jest za głupi, żeby przez niego się zabijać. Ja ci dam lepszy sposób. Przed paru laty był tu w Bagdadzie poeta jeden, Brynzeddyn, który z biedy aż bzika dostał. Wnet zebrano dlań 3,000 rupii, tak, iż długie lata mógł żyć wygodnie. Otóż co zrobimy: ja ogłoszę w „Kurierze Bagdadzkim”, że niby z głodu bzika dostałeś, a sam się przekonasz, jakim strumieniem rupie się posypią.

I tak też Farsan uczynił. Wnet dobroczynne damy, mecenasi, miłośnicy sztuki — zbierać zaczęli na nieszczęśliwego wieszcza rupie, a księgi jego tak kupowano, że w parę tygodni wyczerpały się wszelkie zapasy. W krótkim czasie zgromadzono furę pieniędzy. Poeta ucałował Farsana, wyjechał z Bagdadu i, w samotności nowe księgi pisał. Ale… świat mały, a języki długie… Zwiedziała się publika bagdadzka, że poeta nigdy nie był obłąkany. I zrobił się skandal. Dobroczynne damy, mecenasi, miłośnicy sztuki — zapłonęli wielkim oburzeniem.

— Jak to? — wołali. — Więc on nie był wariatem, a myśmy mu pomagali? Więc nie był wariatem, a myśmy jego książki kupowali? Czy należy pomagać artyście, zdrowemu na umyśle i kupować jego dzieła?… Toż to woła o pomstę do nieba!

Tak się oburzali miłośnicy sztuki i dobroczynne damy, ale cóż… było już za późno…

 

MÓJ KOMENTARZ: