Płacz rywala. Nazajutrz, 17 września, w dniu urodzin Soni odbyły się zaręczyny. Goście, którzy przybyli winszować solenizantce, dowiedziawszy się o mających się odbyć tegoż wieczora zaręczynach hr. Lwa Tołstoja, podchodzili do Lizy i składali jej życzenia. Jakież było ich zdziwienie, kiedy Liza z niemałym zażenowaniem cofnęła się o krok i wskazała na Sonię: — To…
Chce ciebie kochać, ale boję się… Sonia czuła się szczęśliwa. Kiedy patrzyła na niego, twarz jej oblewała się rumieńcem dziewczęcym. Oczy jej zdawały się mówić: „Chcę ciebie kochać, ale boję się”. Przy Lizie Tołstoj czuł się źle, nieswojo, to też zwykle odłączał się z Sonią od reszty towarzystwa i długie chwile spędzał z nią sam…
Tołstoj dość często przyjeżdżał do Moskwy, gdzie odwiedzał przyjaciela swego dr. Bersa. Zadomowił się tam wkrótce, może dlatego, że przyjaciel jego miał trzy urodziwe córki, które żywiły dla Tołstoja dużą sympatię. Kiedy się zjawiał w domu Bersów, towarzystwo ożywiało się, bo Tołstoj wprost zarażał wszystkich zdrowym humorem i dziecięcą radością. Uczył panienki rozmaitych ról, kazał…
Termin ów więcej ma wspólnego z muzyką niż z poezją. A jednak po festiwalu, który naszprycował mnie liryką, kręci mi się w głowie od wierszy. Na warsztat w związku z tym biorę słynny kawałek Kazimierza Przerwy-Tetmajera pt. „Mów do mnie jeszcze”. Z natury jestem romantykiem i utwór ten, odkąd tylko pamiętam, wzbudzał we mnie swego…
Brak zajawki, ponieważ wpis jest zabezpieczony hasłem.