PATENT NA RACJĘ

Znasz pewnie osoby, które lubią budować wysokie mury wokół swoich opinii; obstawać przy swoim zdaniu niezależnie od argumentów. Jeżeli fakty im przeczą, tym gorzej dla faktów. Ich dyskusje z innymi najczęściej przeradzają się w kampanię na rzecz forsowania własnych poglądów. Wszystko wiedzą najlepiej, zawsze mają rację. Tylko ich życie na ogół jakoś nie odzwierciedla tej mądrości. No cóż, nie ma ludzi doskonałych, ale z pewnością nie brakuje mądrzejszych od innych…

Całkiem niedawno miałem wątpliwej jakości przyjemność z kimś takim. Gdy w końcu udało mi się dojść do słowa wspomniałem mu o sztuce teatralnej Lessinga pt. Natan mędrzec. Jest tam scena – która zresztą stanowi oś całego dramatu – a w której to sułtan Saladyn próbuje wciągnąć głównego bohatera w pułapkę. Zadaje mu w związku z tym pytanie:

– Która z trzech religii jest religią prawdziwą: chrześcijaństwo, judaizm czy mahometanizm?

Natan odpowiada przypowieścią o trzech pierścieniach. Traktuje ona o ojcu, który miał cenny klejnot o niezwykłych właściwościach zjednywania sobie sympatii. Był również ojcem trzech synów i każdego jednakowo kochał. Nie mógł się zdecydować, któremu przekazać pierścień po swojej śmierci. Wobec czego zamówił u złotnika dwie dodatkowe kopie. Rzemieślnikowi udało się tak znakomicie podrobić oryginał, że nawet ojciec nie wiedział który jest którym. Na łożu śmierci każdego z synów zapewnił, że to on jest właścicielem tego prawdziwego.

Po jego śmierci bracia wdali się w spór o to, kto jest prawowitym spadkobiercą. Ponieważ nie umieli tego rozstrzygnąć między sobą, wnieśli sprawę przed sędziego.

Sędzia z kolei orzekł:

– Nikt nie jest w stanie rozróżnić tych pierścieni. Każdemu z was pozostaje tylko jeden sposób, by dowieść, że jest prawowitym spadkobiercą: poprzez swe czyny. Ten, którego życiem będzie rządzić mądrość, wspaniałomyślność i tolerancja, ten okaże się prawdziwym posiadaczem magicznego pierścienia.

KOMENTARZ: